قافیه ای جدا

ترسم این است که مهتاب شبی با درختان حیاطت یه کمی اخت شود یا شبی چون خورشید انقدر کامل و بی نقص شود که دل باغچه ات را ببرد تو به من گفتی اگر شاعر و عاشق بشوم از همه دست کشی و میشوی سهم دلم به دلم ترس نده،نیش مزن،زخم نزن به دلم اره نده،تیشه مزن،زهر نزن من اگر هر بیتم داستانی جدا از شعر دارد من اگر هر بیتم قافیه ای سنتی یا نو دارد تو بدان گیج شدم از عشقت تو بدان با همه ی بدخلقیت دلم از دوری تو غم دارد با من از عشق بگو تا ندهی بر بادم با من از عشق بگو تا نروم ▌│█║▌║▌║ فرق عشق صادق و کاذب ▌│█║▌║▌║...